Er zijn de afgelopen jaren veel initiatieven gestart om kinderen meer te laten bewegen. Dat juichen wij toe en we ondersteunen dit. Maar uit metingen van de Haagsche Hogeschool

Nee, helemaal niet! Vallen kunnen kinderen wel, maar van nature weten we niet goed hoe we een val veilig kunnen opvangen. Instinctief steken we onze handen uit in de valrichting. Maar juist die reactie leidt tot letsel. Dus ja, kinderen aanleren hoe ze hun val veilig kunnen opvangen, is heel waardevol. Het is een vaardigheid waar kinderen op korte én lange termijn profijt van hebben. Want met veel oefenen en herhaling wordt de veilige valbeweging als een nieuw reflex in onze hersenen geprogrammeerd. En gaat het een keertje mis? Dan is de kans dat een kind na een harde val aan de kant komt te staan door een ernstige blessure, een  stuk kleiner! 

Om de motorische ontwikkeling te verbeteren, moet je natuurlijk eerst kinderen stimuleren om meer te bewegen. Maar als je kinderen ook met meer plezier in beweging wil krijgen, dan is aandacht voor kwaliteit van bewegen minstens zo belangrijk. 

Daag kinderen dus uit om meer te bewegen, risicovol te spelen en grenzen te verleggen. Én leer kinderen hoe ze veilig hun val kunnen opvangen.  

Kinderen die weten hoe ze een val veilig kunnen opvangen, bewegen vrijer en: 

• zijn minder bang om te vallen.
• krijgen meer zelfvertrouwen.
• hebben een sterker gevoel van zelfredzaamheid.
• zullen met meer plezier aan spel- en bewegingsactiviteiten deelnemen.
• ervaren een positieve invloed op hun sociale leven (samen spelen en bewegen, fair play).

 
Het voordeel voor jou is dat je je lessen of activiteiten op deze manier spannender en uitdagender kunt maken. Kinderen doen met veel plezier mee en hebben het zelfvertrouwen dat ze het ook kunnen.

Uit onderzoek* blijkt dat als kinderen goed leren vallen door middel van oefeningen van Val OK! en deze ook regelmatig blijven herhalen, de kans op letsel met maar liefst 50% vermindert! 

Kinderen die goed kunnen vallen, hebben geleerd niet op hun hoofd te vallen en hun armen niet uit te strekken in de valrichting. Ze leren af om automatisch hun spieren aan te spannen en hun armen uit te steken in de valrichting. De kans op hoofdletsel en polsbreuken neemt hierdoor aanzienlijk af.