Hardlopen is een populaire sport in Nederland, maar ook een sport die veel blessures veroorzaakt. Om te zorgen dat hardlopers kunnen blijven sporten, moet je blessures zo veel mogelijk voorkomen. Kennis over kenmerken en ontstaan van hardloopblessures is dan belangrijk. VeiligheidNL registreert en rapporteert daarom jaarlijks sportblessures in Nederland.

In 2017 was bijna één op de zes blessures een blessure door hardlopen (18 procent). Hardlopen is hiermee -na veldvoetbal- de tweede sport met de meeste sportblessures. Ruim de helft van de hardloopblessures werd medisch behandeld (53 procent). Bijna vier op de tien blessures zijn behandeld door een fysiotherapeut (39 procent), en één op de zeven door een huisarts (14 procent). Blessures die zo acuut en ernstig waren dat hardlopers ermee naar een Spoedeisende Hulp (SEH) moesten gaan, kwamen relatief weinig voor.

De meeste geblesseerde hardlopers waren in de leeftijd van 35 tot en met 54 jaar (50 procent), en iets meer mannen (53 procent) dan vrouwen (47 procent) raakten geblesseerd. De leeftijd van geblesseerde hardlopers lijkt iets hoger te zijn dan de leeftijd van geblesseerde sporters in het algemeen. Maar over het algemeen zijn hardlopers ook wat ouder dan de gemiddelde sporter.

Ruim de helft van de blessures is geleidelijk ontstaan (54 procent). In de meeste gevallen was er sprake van overbelasting (54 procent, zowel plotseling als geleidelijk ontstaan). Op de tweede plaats werd vallen of verstappen/verzwikken als oorzaak van de blessure genoemd. Nieuwe en oude blessures (een herhaling van een eerdere blessure) kwamen ongeveer even vaak voor.

Veruit de meeste hardloopblessures waren blessures aan het been, de enkel of de voet, namelijk 86 procent. De meest voorkomende blessures waren spier- of peesletsel aan het been (14 procent), een verstuiking, verdraaiing of bandletsel aan de knie (13 procent) en spier- of peesletsel aan de knie (10 procent).